ZA GOTYCKĄ FASADĄ – SPOTKANIE Z SIMONEM TAXACHEREM W HOTELU COPERNICUS (KRAKÓW)

Kilka lat temu natknęłam się w gazecie na artykuł o krakowskim Hotelu Copernicus. Z artykułu zapamiętałam tylko dwie rzeczy: historyczny rodowód hotelu oraz widok na Wawel rozpościerający się z tarasów na dachu. Hotel często gości różne sławy przybywające do Krakowa (m. in. mojego ulubionego aktora Benedicta Cumberbatcha), ale ponieważ ja do ich grona stanowczo się nie zaliczam, do tej pory pozostawały mi tylko spacery urokliwą ulicą Kanoniczą i zastanawianie się, co kryje się za imponującą gotycką fasadą.

Jednak ku mojej wielkiej radości kilka tygodni temu dostałam maila z zaproszeniem na „drobne przekąski” oraz konferencję prasową ze słynnym austriackim szefem kuchni Simonem Taxacherem, która miała odbyć się właśnie w Hotelu Copernicus. Jak możecie się domyślić, nie mogłam przepuścić takiej okazji.

Spotkanie odbyło się 17 października 2014 r. w ramach prestiżowego festiwalu Gourmet Relais & Châteaux, którego zwieńczeniem w tym roku była siedmiodaniowa kolacja przygotowana przez obsypanego nagrodami (m. in. dwoma gwiazdkami Michelin) Simona Taxachera, właściciela alpejskiego hotelu i restauracji Rosengarten w Tyrolu.

A oto kilka ciekawostek, które zapamiętałam z rozmowy toczącej się przy masywnym, drewnianym stole w hotelowej restauracji.

• Simon Taxacher stara się łączyć tyrolskie produkty regionalne ze składnikami z innych krajów tak, aby jego kuchnia nie stała się zbyt monotonna
• przywiązuje bardzo dużą wagę do wyglądu i struktury swoich potraw, a także do zastawy, na której są serwowane
• ponieważ na co dzień pracuje nawet po 16 godzin dziennie, w domu przygotowuje tylko proste, niezbyt czasochłonne dania
• zmienia menu pod koniec sezonu narciarskiego, gdy w restauracji robi się spokojniej
• bardzo ceni sobie pracę zespołową i bardzo chwali sobie swoich współpracowników
• choć cieszą go liczne nagrody i wyrazy uznania, zawsze przygotowuje swoje potrawy z myślą o gościach odwiedzających jego hotel, a nie krytykach kulinarnych

„Drobne przekąski”, o których wspominał mail, okazały się w rzeczywistości trzema z siedmiu dań z menu przygotowanego na festiwalową kolację. Jedzenie było nie tylko pyszne, ale też pięknie podane. Niektóre z potraw przypominały wręcz małe dzieła sztuki. Odpowiednie, austriackie wina dobrał sommelier Andreas Katona. A oto, co jedliśmy:

Buraki starym sposobem, rokitnik, twarożek

Jak wyjaśnił pan Taxacher, są to niewielkie buraczki uprawiane tradycyjną metodą w Tyrolu. Podano je z twarogiem górskim, rokitnikiem i bezą z soku z buraka. Wszystkie składniki świetnie się ze sobą komponowały, jednak moim faworytem został pyszny, kremowy twarożek z alpejskiego mleka przygotowywany własnoręcznie przez szefa kuchni i jego zespół. Do buraczków podano austriackie wino 2012 Grüner Veltliner o korzennej nucie z wyczuwalnym posmakiem czarnego pieprzu.

Policzek cielęcy słód daktylowy, topinambur

Ponoć policzek wołowy stosunkowo rzadko pojawia się w restauracjach, ponieważ wykorzystywany jest przez weterynarzy do badania stanu zdrowia ubitego zwierzęcia. Tak więc szef kuchni musi współpracować z weterynarzem, który przy badaniu nie naruszy struktury tkanki. Ponieważ nie jem mięsa, nie mogłam niestety ocenić smaku zaserwowanego nam policzka, ale siedząca obok mnie Ada z Pora coś zjeść bardzo chwaliła jego smak i rozpływającą się w ustach konsystencję. Ja za to z przyjemnością wyjadłam sos daktylowy i wszystkie dodatki, zwłaszcza topinambur – tradycyjne, choć dziś zapomniane warzywo, które powoli wraca do kulinarnych łask. Choć z reguły nie przepadam za czerwonymi winami, zachwyciło mnie serwowanej do tej potrawy pinot noir (rocznik 2009) z niewielkiej austriackiej winnicy. To było zdecydowanie jedno z najlepszych win, jakie w życiu piłam. :)

Ogród: śliwki, nitro-czekolada, gin tonic

A na deser zjedliśmy nitro-czekoladę, czyli czekoladę spienioną ciekłym azotem, której strukturą przypominała coś między lodami a ptasim mleczkiem. Czekolada była podawana z pysznym sosem śliwkowym, pianką z ginu i toniku (spienionych w syfonie) oraz świeżymi koniczynkami. Deserowe różowe wino Rosenmuskateller miało przyjemny posmak róży, choć mi wydało się już nieco za słodkie.

Całe spotkanie przebiegło w bardzo sympatycznej atmosferze. Wyszłam z niego bogatsza o nowe wrażenia kulinarne, nowe znajomości i paczuszkę z tyrolskimi przysmakami (m. in. moim ukochanym sokiem z czarnego bzu). A teraz nareszcie wiem, co kryje się za gotycką fasadą Hotelu Copernicus i przyznam szczerze, że rzeczywistość znacznie przewyższyła moje (i tak już wysokie) oczekiwania. :)

PS. Chciałam bardzo podziękować właścicielom i pracownikom Copernicusa za zaproszenie, profesjonalną organizację spotkania oraz serdeczne przyjęcie. A szczególne podziękowania należą się panu Simonowi Taxacherowi i całemu jego zespołowi za przygotowanie dla nas przepysznych potraw oraz podzielenie się z nami swoją kulinarną wiedzą.

Adres: Hotel Copernicus, ul. Kanonicza 16, Kraków (Stare Miasto)

Strona www: copernicus.hotel.com.pl

Adres: Hotel Restauracja Spa Rosengarten,

Aschauerstrasse 46, 6365 Kirchberg, Tyrol, Austria

Strona www: restaurant.rosengarten-taxacher.com

Festiwal Gourmet Relais & Châteaux: www.gourmetfestival.pl

NAJEDZENI FEST LOKALNIE (22.06.2014, KRAKÓW ) - PIKNIKOWO

Festiwal Najedzeni Fest! w tę niedzielę był inny niż poprzednie. Kiedy dotarłam tam o 12.00, spodziewałam się już dzikich tłumów, które z reguły wypełniają festiwalowe sale Hotelu Forum w Krakowie. Tymczasem stosunkowo niewiele osób przechadzało się leniwie od stoiska do stoiska, a atmosfera panowała niemal piknikowa.

Bardzo mnie to ucieszyło, bo brak tłumów oznaczał, że nie trzeba było stać w kilometrowych kolejkach, a wystawcy mieli znacznie więcej czasu i siły na rozmowy z dociekliwymi klientami (takimi jak ja ;)).

Zaczęłam od spotkania ze znajomymi z Jedzenie jest piękne, którzy prowadzili foto-budkę jedzeniową. Z podziwem obserwowałam, jak dzięki wskazówkom Kamila i Ani oraz pomysłowości osób fotografujących z zaledwie kilku rekwizytów powstały piękne zdjęcia potraw (do obejrzenia tutaj).

Potem nadszedł czas na kawę. Mój wybór padł na znanego baristę Marcina Makiato Wójciaka. Zaparzona przez niego Etiopia była bardzo aromatyczna, intensywna w smaku i lekko kwaskowata. Nie jest to do końca moja gama smakowa, ale nie chciałam zagłuszać szlachetnego trunku tym, co zazwyczaj dodaję do kawy, czyli wielką ilością mleka i cukru.

Dlatego żeby zrównoważyć jej smak, kupiłam smażone lody na stoisku Korek 308 Resto & Art, które świetnie skomponowały się z kawową goryczką. Samo ciasto ryżowe smażone w czymś w rodzaju frytkownicy wydało mi się nieco zbyt nasączone tłuszczem, ale ukryte w nim lody były bardzo smaczne i – o dziwo – zimne. Ale prawdziwym zaskoczeniem były pyszne choć nietypowe sosy do lodów: truskawka z kolendrą, mięta z liściem limonki oraz piniowy z miodem. Wszystkie bardzo mi smakowały.

Postanowiłam też kupić na spróbowanie różne ciasta od wystawców, u których jeszcze nigdy nic nie jadłam. Mi najbardziej posmakował sernik pistacjowy od Chocola, a Mężowi tort z truskawkami od Uczty Babette (trzeba tylko było uważać na tłuczony pieprz, którym były ozdobione brzegi tortu :P). Bardzo smaczne okazały się też babeczki czekoladowe z truskawkami ze Słodkiego Kącika oraz tarta cytrynowa z bezą ze Słodkiej Manufaktury.

A na koniec czekała mnie miła niespodzianka: paczka od bardzo sympatycznej ekipy Art Food, czyli sklepu sprzedającego produkty tradycyjne z południa Europy. W paczce znajdowała się m. in. butelka portugalskiej oliwy oraz puszki z sardynkami, makrelą i tuńczykiem. Uwielbiam ryby i kuchnię śródziemnomorską, więc prezent okazał się strzałem w dziesiątkę. :)

Z festiwalu wyszłam z torbą wyładowaną portugalskimi przysmakami z Art Food, hummusem ze śliwką z Amamamusi, ekologicznymi truskawkami z Lokalne przysmaki oraz poczuciem miło spędzonego, piknikowego popołudnia. :)

Więcej zdjęć

Najedzeni Fest: www

PS. Relacje z poprzednich edycji Najedzeni Fest można przeczytać w zakładce „Festiwale”.

CO ROBIĆ I JEŚĆ LATEM W MAŁOPOLSCE?

Jeżeli lubicie różnego rodzaju imprezy kulinarne i planujecie tego lata być w Krakowie lub okolicach, to zachęcam Was do zajrzenia do nowej zakładki na moim blogu: Kalendarium - lato 2014.

Już jutro (8.06.2014 r.) w Wieliczce odbędzie się Święto Soli oraz otwarcie X Małopolskiego Festiwalu Smaku, a w Krakowie planowany jest piknik rowerowy. Praktycznie w każdy weekend lata coś się będzie działo, więc na pewno każdy miłośnik jedzenie znajdzie coś dla siebie. Polecam! :)

PS. Zdjęcia zrobiłam podczas zeszłorocznych edycji festiwali, o których można poczytać tutaj.

Read it in English!

NAJEDZENI FEST! SLOW FOOD (KRAKÓW 6. 04. 2014) – FESTIWAL ŻYCZLIWOŚCI?

Jadąc dzisiaj na Najedzeni Fest! Slow Food, zastanawiałam się, dlaczego właściwie tak bardzo lubię ten festiwal? Jest na nim zawsze tłoczno i gwarno, ciągle coś się dzieje, każdy próbuje dostać najlepsze kąski, a w salach Hotelu Forum przeciskają się blogerzy z aparatami, dzieci, psy oraz reszta wygłodniałej populacji Krakowa i okolic. Jako osoba nieznosząca tłumów, powinnam omijać to miejsce szerokim łukiem. A mimo to wracam na praktycznie każdą edycję festiwalu. Dlaczego?

Myślę, że odpowiedzią jest jedno słowo: życzliwość. Choć na Najedzeni Fest! przychodzą tłumy, to wydaje mi się, że są to tłumy życzliwe. Obcy ludzie uśmiechają się do siebie, wymieniają uwagami na temat potraw, jedząc przy wspólnym stole na tarasie albo czekając cierpliwie w niekiedy naprawdę długich kolejkach. Spontanicznie nawiązują się nowe znajomości, nawet jeżeli trwają one tylko przez kilka minut wspólnego degustowania kozich serów czy wina.

Dla mnie dodatkową zaletę stanowi fakt, że na Najedzeni Fest! zawsze spotykam starych znajomych, do których należy grono zaprzyjaźnionych już wystawców, jednak za każdym razem odkrywam też coś nowego.

Paweł i Grzesiek z Gotowanie z Pasją serwują zawsze pyszne tarty, a ich dzisiejsza tarta z mielonym schabem i gałką muszkatołową była małym arcydziełem! :)

Do HummusAmamamusi była spora kolejka, ale na szczęście w końcu udało mi się kupić hummus z wędzoną śliwką czyli suską sechlońską. Okazał się tak dobry, że zniknął niemal natychmiast po przyniesieniu go do domu.

Fattorie DelDuca zawsze przyciąga mnie swoimi włoskimi serami, a dzisiaj także polsko-włoskimi pierożkami, które miały ciasto jak na polskie pierogi, a farsz był włoski.

Ponieważ dzisiejsza edycja była poświęcona głównie slow food, nie brakowało stoisk ze swojskimi twarogami, oscypkami, chlebem czy nawet jajkami, ale mnie najbardziej zafascynowały proziaki (nie mylić z prosiakami :P). Okazało się, że jest to tradycyjne pieczywo z Podkarpacia wypiekane na sodzie (zwanej gwarowo „prozą” - stąd ich nazwa). Posmarowane masłem czosnkowym smakowały wybornie.

Prawdziwą bombą smakową (i kaloryczną?) okazały się ciasta z nieznanej mi do tej pory Bomby na Placu. Sernik z białą czekoladą i z polewą z matcha (japońską zieloną herbatą) bardziej przypadł do gustu Gosi, za to ja nie mogłam oderwać się od ciasta z kaszy jaglanej i pomarańczy.

Bardzo ciekawie prezentowało się też stoisko z portugalskimi specjałami art food, na którym podawano m. in. apetycznie wyglądającą kiełbasę chouriço. Nad stoiskiem sprawował pieczę uroczy symbol Portugalii, Kogut z Barcelos (na pierwszym zdjęciu).

Nie wiem, czy organizatorzy Najedzeni Fest! dodają czegoś (prozacu? :P) do jedzenia, czy może to po prostu wpływ sympatycznej atmosfery, ale zawsze wychodzę z ich festiwalu odrobinkę szczęśliwsza. Mam tylko nadzieję, że w miarę rozrastania się eventu, nie zatraci on tego, co w nim najcenniejsze - życzliwości.

Więcej zdjęć

Strona festiwalu: http://najedzenifest.blogspot.com/

Strona eventu: tutaj

MAŁE NAJEDZENI FEST! KIPI KASZA, KIPI GROCH (KRAKÓW) - FOTORELACJA

Kipi kasza, kipi groch. 

Lepsza kasza niż ten groch. 

Bo od grochu boli brzuch, 

A od kaszy człowiek zdrów.

To od tego wierszyka wziął swoją nazwę mini-festiwal kulinarny Małe Najedzeni Fest! Kipi kasza, kipi groch, który odbył się dzisiaj w Coffee Proficiency na krakowski Zabłociu. Jak sugeruje jego nazwa, na festiwalu nie zabrakło kasz w różnej postaci - od gryczanej, przez jaglan, aż po kaszę mannę - oraz warzyw strączkowych: fasoli, cieciorki, soczewicy i oczywiście grochu.

Coffee Proficiency, w której odbył się festiwal, to ciekawa postindustrialna hala, w której króluje metalowa antresola, blacha falista oraz tajemnicze maszyny do palenia kawy. Nie jest to na pewno kawiarnia na romantyczną randkę, ale jako oprawa dla gwarnego, energetyzującego festiwalu - Coffee Proficiency okazała się strzałem w dziesiątkę.

Na festiwalu spotkałam kilku znajomych, między innymi duet blogowy Gotowanie z Pasją. Panowie jak zwykle serwowali swoje pyszne tarty, dopasowane tematycznie do eventu. Wzięliśmy na wynos ich tartę z kaszy jaglanej, kurczaka curry i czarnych oliwek, która po podgrzaniu w piekarniku okazała się absolutnie przepyszna.

Podobała mi się też ich dbałość o zasady higieny. Jedzenie kroił i serwował Paweł, używając do tego specjalnych rękawiczek przystosowanych do kontaktu z jedzeniem, a Grzesiek zajmował się pięniędzmi. W ten sposób żadna bakteria z brudnych monet i banknotów nie miała prawa przedostać się do jedzenia. :)

Skusiliśmy się też na pyszny hummus (pasta z cieciorki, pasty tahini, czosnku, soku z cytryny i oliwy) z Hummus Amamamusi. 

Był to jeden z najlepszych hummusów, jakie w życiu jadłam - delikatny, kremowy, z ciekawym posmakiem (czyżby kuminu?). 

Ciekawy w smaku okazał się też lekko słodkawy wegański smalec z fasoli przygotowany przez Jadalnię.

Z zupełnie innej bajki, ale równie smaczne były wypieki z różnymi kaszami zrobione przez Book me a Cookie. Myślę, że zastąpienie mąki kaszą jest świetnym i zdrowym pomysłem. :)

To wszystko popiliśmy pyszną, aromatyczną kawą przygotowywaną przez gospodarzy, czyli Coffee Proficiency. Kawa miała bogaty smak kojarzący mi się z dobrą gorzką czekoladą. A na zdjęciu barista-artysta, który malował serduszka mlekiem. :)

Najedzeni Fest! jak zwykle okazał się świetnym festiwalem, dobrze zorganizowanym, pełnym pozytywnej energii i pysznego jedzenia. Miejmy tylko nadzieję, że - inaczej niż w tytułowym wierszyku - nikogo potem nie rozbolał brzuch. ;)

Więcej zdjęć
Read it in English! :)

Strona www: tutaj

Strona wydarzenia: tutaj

DUBLIN, KARNAWAŁ I SZTUKA – CZYLI STYCZEŃ NA MOIM BLOGU

Frans Snyders, A Banquet-piece, late 1620s

Pamiętacie, jak narzekałam, że mam bardzo pracowity grudzień? Chyba wtedy jeszcze nie wiedziałam, co mnie czeka w styczniu: kończenie zaległych projektów tłumaczeniowych i rozpoczęcie nowych, opieka nad moją pięcioletnią siostrzenicą, Małą Mi, pieczenie pierniczków, których nie zdążyłam zrobić przed Świętami, a do tego jeszcze wyjazd do Dublina. A mówi się, że na początku roku nigdy nic się nie dzieje... Na szczęście teraz już mam więcej czasu i w następnych tygodniach planuję sporo nowych rzeczy na blogu.

Frans Snyders, A Banquet-piece, late 1620s

1. Zaczęłam od zmiany tła, które teraz wydaje mi się bardziej czytelne. Co o nim sądzicie? Dla przypomnienia tak wyglądała stara wersja:

2. Oprócz kilku zaległych recenzji z bardzo fajnych restauracji (m. in. Zazie), na blogu pojawi się niedługo krótka relacja o moim weekendzie kulinarno-kulturalnym w Dublinie. Czy wiecie, z czego słynie irlandzka kuchnia? Co zrobić, żeby piwo guinness nie miało gorzkawego posmaku? Gdzie można zjeść najświeższe owoce morza? Odpowiedzi na te pytania pojawią się już w ten weekend. :)

3. Żeby nie tracić dobrego humoru, w najbliższą niedzielę (26.01.2014) w Forum Przestrzenie odbędzie się karnawałowa odsłona mojego ulubionego krakowskiego festiwalu Najedzeni Fest! O tym, jak było na jesiennej edycji możecie poczytać tutaj. Wybieracie się?

4. Tak jak zapowiadałam, w nowym roku mam zamiar poszerzyć mojego bloga o kącik kulinarno-kulturalny. Będę w nim pisać o moich ulubionych książkach, obrazach i filmach, w których pojawia się ciekawy motyw jedzenia. Mam już sporo pomysłów, ale jeżeli coś Was szczególnie interesuje, to dajcie znać, chętnie się Wami zainspiruję. :)

Pieter Brueghel the Younger, Peasant Wedding, 1620

PS. Zdjęcia obrazów zrobiłam w National Gallery of Ireland w Dublinie.